วันพุธที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2555

พยางค์

พยางค์ คือ เสียงพูดที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่งๆ จะมีความหมายหรือไม่ก็ตาม แต่ละพยางค์จะต้องมีส่วนประกอบ ๓ ส่วนขึ้นไป คือ สระ พยัญชนะ และวรรณยุกต์ การนำสระ พยัญชนะและวรรณยุกต์เข้าประกอบเป็นพยางค์เรียกว่า การประสมอักษรมี ๔  วิธี คือ
คำ
พยัญชนะต้น
สระ
ตัวสะกด
วรรณยุกต์
ตัวการันต์
๑. การประสมสามส่วน คือ การประกอบพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น สระ และวรรณยุกต์
กา
อา
-
สามัญ
-
๒. การประสมสี่ส่วน คือ การประสมพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น สระ พยัญชนะท้ายพยางค์หรือ ตัวสะกด และวรรณยุกต์
เกิด
เออ
เอก
-
๓. การประสมสี่ส่วนพิเศษ  คือ  การประกอบพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น  สระ  พยัญชนะท้ายพยางค์ที่ไม่ออกเสียง  หรือตัวการันต์ และวรรณยุกต์
เท่ห์
เอ
-
โท
๔. การประสมห้าส่วน คือ การประกอบพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น สระ พยัญชนะท้ายพยางค์หรือ ตัวสะกด พยัญชนะท้ายพยางค์ที่ไม่ออกเสียง หรือตัวการันต์ และวรรณยุกต์
สิงห์
อิ
จัตวา


พยางค์เปิด  คือ  พยางค์ที่ประกอบด้วยเสียงพยัญชนะต้น  เสียงสระ และเสียงวรรณยุกต์ แต่ไม่มีเสียงพยัญชนะสะกด หรืออยู่มาตราตัวสะกดแม่ ก กา นั่นเอง

พยางค์ปิด  คือ พยางค์ที่ประกอบด้วยเสียงพยัญชนะต้น  เสียงสระ  เสียงวรรณยุกต์ และ เสียงพยัญชนะสะกด


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น