พยางค์

พยางค์

พยางค์ คือ เสียงพูดที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่งๆ จะมีความหมายหรือไม่ก็ตาม แต่ละพยางค์จะต้องมีส่วนประกอบ ๓ ส่วนขึ้นไป คือ สระ พยัญชนะ และวรรณยุกต์ การนำสระ พยัญชนะและวรรณยุกต์เข้าประกอบเป็นพยางค์เรียกว่า การประสมอักษรมี ๔  วิธี คือ

คำ	พยัญชนะต้น	สระ	ตัวสะกด	วรรณยุกต์	ตัวการันต์
๑. การประสมสามส่วน คือ การประกอบพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น สระ และวรรณยุกต์
กา	ก	อา	-	สามัญ	-
๒. การประสมสี่ส่วน คือ การประสมพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น สระ พยัญชนะท้ายพยางค์หรือ ตัวสะกด และวรรณยุกต์
เกิด	ก	เออ	ด	เอก	-
๓. การประสมสี่ส่วนพิเศษ  คือ  การประกอบพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น  สระ  พยัญชนะท้ายพยางค์ที่ไม่ออกเสียง  หรือตัวการันต์ และวรรณยุกต์
เท่ห์	ท	เอ	-	โท	ห
๔. การประสมห้าส่วน คือ การประกอบพยางค์ด้วยพยัญชนะต้น สระ พยัญชนะท้ายพยางค์หรือ ตัวสะกด พยัญชนะท้ายพยางค์ที่ไม่ออกเสียง หรือตัวการันต์ และวรรณยุกต์
สิงห์	ส	อิ	ง	จัตวา	ห

พยางค์เปิด  คือ  พยางค์ที่ประกอบด้วยเสียงพยัญชนะต้น  เสียงสระ และเสียงวรรณยุกต์ แต่ไม่มีเสียงพยัญชนะสะกด หรืออยู่มาตราตัวสะกดแม่ ก กา นั่นเอง

พยางค์ปิด  คือ พยางค์ที่ประกอบด้วยเสียงพยัญชนะต้น  เสียงสระ  เสียงวรรณยุกต์ และ เสียงพยัญชนะสะกด